Uz bolju organizaciju i infrastrukturu, BiH može postati poželjna i jedna od vrhunskih destinacija za sve uživaoce u adrenalinskim sportovima. Jedan od njih je i snowboarding, svakako jedan od popularnijih u zimskom periodu.
Grupa entuzijasta i zaljubljenika u sportove na dasci, među kojima je Ronald Grozdanović, njeguju tu disciplinu, te rade na njenoj ekspanziji i popularizaciji.
Polualpinistički stil
Ovaj 40-godišnji rođeni Sarajlija, još od malih nogu i tokom odrastanja na Koševskom Brdu, vozio je skateboard, a prije rata bavio se i sportskom gimnastikom u FIS-u. Također, skija od treće godine, a iz vožnje skateboarda rodila se ljubav prema snowboardu.
– Prvi snowboard sam dobio 1991. godine. Skijam cijeli život. Snowboard kojim se bavim nazivaju Off Piste Backcountry, odnosno, to je skijanje po neuređenim terenima i planinama koje nemaju infrastrukturu i vertikalne transporte. Imamo turnu opremu, snowboard koji se rastavi na pola, isto kao što imate turne skije. Imamo ekipu od nas pet do deset ljudi, zavisi ko je kada slobodan. U skladu s vremenskim uslovima planiramo ture, odnosno osvajanje nekih vrhova polualpinističkim stilom – pojašnjava Grozdanović.
Najzahtjevniji teren za snowboard u BiH, prema njegovom iskustvu, jeste planina Prenj, koju nazivaju i „bosanskim Himalajima“. Kompleksna je iz razloga što su vrhovi nepristupačni i ture obično traju po dva ili tri dana, a na putu prema gore obavezno je prenoćište u nekom od planinarskih domova.
– Zahtjevna je daljina do vrha, sama po sebi. Bjelašnica i Visočica su jedni od najljepših terena. Bjelašnica pored svog vrha koji je uvezan s vertikalnim transportom i olimpijskim spustovima, ima drugi značajniji vrh koji se zove Krvavac. On je predivan, iako ga ne spominju često, i zapravo je najviši njen vrh, a s njega se pruža bezbroj opcija. Treći vrh Bjelašnice je Hranisava, koji gleda na stranu prema Hadžićima. Nekada se popnemo vertikalnim transportom na Bjelašnici, i onda se ide turnom opremom preko vrha Krvavac i spuštamo se u dom Stanari. To je predivan lokalitet, čarobna priroda, a pogotovo je bajkovito u zimskim uslovima. U tom domu prespavamo i sutradan se popenjemo na Hranisavu i s nje se spuštamo do Ljubovčića – govori ovaj snowboarder.
Od destinacija u Hercegovini za bavljenje ovim sportom izdvaja Čvrsnicu, Prenj, Vranicu, koje pružaju bezbroj opcija. No, kako naglašava, najveći problem u našoj zemlji je nepostojanje sektora koji se bavi kontrolom lavinskih uslova, jer lavine su najveći neprijatelj snowboardera.
Masovni turizam
– Izgubio sam nekoliko prijatelja u lavinama, a i sam sam bio zatrpan nekoliko puta. Kada se uputite prema nekom lokalitetu, svugdje na svijetu dobijate dnevni izvještaj od meteorološke stanice koja se bavi lavinskim terenom, bilo da ste alpinista, bavite se hodanjem po planinama, hikingom ili Backcountry skijanjem. Svako jutro se možete javiti u taj centar i oni vam daju izvještaj, koji prati uslove od početka padavina, na kojim temperaturama je snijeg padao, pod kojim vjetrovima, koji su slojevi. Te stvari u BiH sami radimo i samim tim ovaj sport je jako opasan kod nas – kaže on.
U svijetu se vrednuju još neistraženi i ne tako poznati lokaliteti na kojima grupa od deset do 20 ljudi skija s vodičem. Svugdje u Evropi i svijetu to je već preraslo u masovni turizam, gdje je na jednoj lokaciji velika koncentracija skijaša i snowboardera, zbog čega naša zemlja ima potencijale da postane poželjna destinacija.
– Kod nas imamo vrhova koji još nisu proskijani, tako da postoji klijentela koja bi bila zainteresirana za te aranžmane. U principu, oni bi mogli da imenuju te vrhove i tu liniju spusta, što se inače radi u svijetu. Jako je poželjno da mala grupa skijaša i boravi u prirodi, zbog čega je BiH idealna – kaže Ronald.
Snowboarding je relativno skup sport i nije za svakoga. Ronald pojašnjava i šta čini neophodnu opremu.
– Ona se sastoji od tournog snowboarda koji može da se rastavlja i služi sa vertikalne uspone. Postoje tzv. skinovi, kože koje se odozdo lijepe na snowboard, kako bi mogli da idete uzbrdo. Tu je i lavinska oprema koja je najskuplja, ali sigurnost je uvijek na prvom mjestu. Ona se sastoji od transivera- lavinskog lokatora koji morate nositi na sebi, sonde za traženje unesrećenog i tzv. lavinskih zračnih jastuka koji čuvaju i drže glavu vani, ukoliko vas pogodi lavina. Kompletna oprema košta između pet i deset hiljada eura – kaže Ronald.
